Voor een laagvliegende vleermuissoort (zoals de meervleermuis) vormen onze autowegen een barriere. Het is niet veilig om over te steken, want de kans is reeel dat ze worden aanrgereden. Daarom gebruiken ze tunnels of bruggen om wegen over te steken. In nederland kennen we een netwerk van natuurgebieden (NNN) welke onderling met elkaar verbonden zijn. Voor meervleermuizen zou het prettig zijn als we nog wat meer gericht bruggen en tunnels worden aangelegen.

In de winter laten meervleermuizen hun hartritme en ademhaling tot een minimum niveau zakken, hun lichaamstemperatuur neemt die van de omgeving aan. Dit noemen we winterslaap. Maar eigenijk is dit helemaal geen slaap, het is eigenlijk meer een meditatiestand, waarbij vleermuizen bewust al hun processen stil zetten. Aan het einde van de winter zijn ze dan ook doodmoe en hebben even een goed dag slaap nodig.

Vleermuizen zijn over het algemeen geen extreem lange afstand migreerders. Vogels van dezelfde omvang en gewicht vliegen soms veel meer, tot meerdere duizenden kilometers. Vleermuizen eigenlijk niet. Het doel voor migratie bij vleermuizen is het vinden van een veilige winteronderkomen, deze kan dichtbij liggen, of ver weg. Ook migreren ze vleermuizen niet altijd alleen naar het zuiden, maar soms ook naar het oosten of zelfs naar het noorden. Van de inheemse soorten weten we alleen van rosse- en ruige dwergvleermuizen dat ze vaak lange afstanden van meer dan duizend kilometer afleggen tussen zomer en winterverblijfplaats. Ze worden op de voet gevolgd door de meervleermuis.
Wist je dat meervleermuis maximaal 340 kilometer heen en weer vliegt tussen zomer- en winterverblijfplaats? Het verste was een vrouwtje uit Waddinxveen, welke naar Calais in Frankrijk vloog.

Misschien heb je wel eens een vleermuiskast zien hangen, of heb je er zelf een gemaakt. Benieuwd wat er in komt? Vleermuizen zijn héle kritische dieren als het aankomt op het uitzoeken van hun onderkomen.