Gerelateerde documenten
Door de afgelopen 20 jaar intensief onderzoek weten we redelijk goed waar alle kolonie (man en vrouw) van de meervleermuis zich bevinden. Echter een groot deel van de verblijfplaatsen van deze kolonies zijn nog onbekend: naar schatting zijn ruim 80% van alle verblijfplaatsen onbekend.
Een korte termijn aanpak om versneld te isoleren, is een aanpak waarbij vleermuizen op een natuurvriendelijke manier worden uitgesloten. Deze vorm van blind isoleren is onder voorwaarden toegestaan tot een Soort Management Plan (SMP) is afgerond. Het probleem is echter dat verblijfplaatsen en vleermuisnetwerken vaak onbekend en dus onbeschermd blijven voordat een SMP is afgerond. Dit vraagt om een nieuwe strategie om het risico voor vleermuizen en hun verblijfplaatsen tijdens deze overgangsfase te minimaliseren.
Hiervoor is bedacht om een buffer rondom bekende verblijfplaatsen te trekken, en alle gebouwen binnen die buffer uit voorzorgsprincipe uit te sluiten van isolatie. Over de toepassing van deze buffer, en met name de afmeting van deze buffer bestaat veel discussie.
Klein beetje woningen minder isoleren, groot positief effect op vleermuizen
Berekeningen (zie rapport) laten zien dat bij toepassing van een ecologisch verantwoorde buffer (1500 m) voor de meervleermuis op korte termijn maximaal 6,5% van de panden uit het potentieel te isoleren woningbestand niet blind geisoleerd kunnen worden.
Massale na-isolatie vormt een aanzienlijke bedreiging voor meerdere vleermuissoorten. Om de wettelijke en ecologische bescherming van verblijfplaatsen te waarborgen is het toepassen van een ecologisch relevante buffer raadzaam. De impact van het toepassen van deze buffer verschilt per provincie: met name Friesland, Noord-Holland en Zuid-Holland worden sterker beïnvloed (kunnen in sommige gemeentes minder isoleren). Handhaven van deze buffer waardes is raadzaam tot het moment dat het hele netwerk van de bekende kolonies in kaart zijn gebracht.